lumen.

1.

nereye seni yazsam

sezonun son kargaları döküldü düğüm düğüm

benim kadar suskundu hepsi de; çıt!

2.

bu sabah yine kız çocuğuydum

sende uyanmayı istiyordum

                        hepsi bu

hapsine gireceğimi bilmiyordum

müebbet yerim diye korkuyorum

bu avuçlarım yok mu

                        bırak bunları

ellerinin aksinden de korkuyorum üzerimde

kendimden

ve sayıklamalarımı ciddiye alıp gitmenden de

3.

en çok seni istiyorum

nedensiz dalaşıyorum kendimle

arafa dek uzuyorum

altımda ufacık sırat     

4.

canım yanmıyor ateşi yutarken

nedense kendime gölge sana güneşim

eksik bir fırtına besliyorum

dağlar kendini doğuruyor her seferinde

her şey yarım kalıyor

belki günü gelince…

5.

sen, kendime çaktırmadan biriktirdiğim

üstelik soludukça değiştiğim

bir tek sen kalacaksın geride aynalar oyunu terk ettiğinde

Ilex spp.

Bu sözler üzerine zangır zangır titremeye başladı. Gözleri açıldı, sakin halini kaybetti. Telaşla cebinden çıkardığı ilaçları ağzına attı.

“Korkuyorum. Kendimin kim olduğunu anlayamadığım zamanlar var. Aynaya baktığımda bile kim olduğumu bilemediğim oluyor. Vücudum iki parçaya bölünmüş de ayrı ayrı hareket ediyormuş gibi. Ben, on bin sinek arasında bir tane olduğunu söyleyen insan yüzlü sineği yuttum. O insan yüzlü sinek, insan olarak yaşadığı bir önceki hayatında işlediği feci suçlar yüzünden bu yaşamında sineğe dönüştürülmüş. Kafamın içinde uçup duruyor, bana hükmetmeye çalışıyor. İnsanların camdan kemiklerini kırmamı istiyor.”

Yine de bir şeyler eksikti. Önemli bir şeyler. Kek yaparken vanilya tozunu unutmak gibi.

Camı açtı. Camın kenarındaki midye kabuklarından bir kısmı yere düştü. Henüz oje sürdüğü ayak parmaklarına yakın bir yere isabet ettiler. Birden içi boşaldı. İç çamaşırlarına kadar terden sırılsıklam olmuştu. Güneşin altında kızgınlaşan yoldan çıkan buğu uzaklardaki manzaranın yamulmasına neden oluyordu. Pencereden giren rüzgarla kitabın sayfaları açıldı. Sağ sayfada yazan cümle gülümsetti. “Ciddi kızların cazibesi olmaz. O yüzden ciddi olmak istemem.”

Manto (Μαντώ)

Sonra,

sonra demiri büktü adam

kedilerin hayretini paylaştı

hafif bir duruş verdi aksine,

kadının yanına uzandı,

uzandı boylu boyunca.

İlkin,

ilkin uyandı adam:

dün sabahlardaki gibi

şehirde, apartmanda, banyoda

büyük ayna karşısında

sık dişli tarağıyla

taradı düşüncelerini

gece kötüdür, dağılır hisler, saçlar, düşünceler

taradı titizlikle,

bir insan gibi.

Önce,

önce kadın kıvrıldı,

kıvrıldı nehir gibi

bir adam dedi kadın;

"Yıkmak olsun bu kenti...."