kuş uykusu

Uykusuz gecelerin koynunda yeşeren şafak sesi. O gece de uyunmadığı gerçeğine ayma anının arka bahçesi.

Öyle de pervasız, istif bozmadan öter ki bu kanatlı varlıklar, çıplak ayakla balkona çıkarır, sabah serinliğinde gözler kapalı dinletirler seslerini. Yeryüzündeki her canlının kendi hayatı; birbirinden bağımsız, olabildiğine ilkel, kendine özgü. Uyusan uyumasan, bütün gece çalışmış ya da ağlamış olsan, sabah iş varmış, sabah iş yokmuş, kuşlar hep varmış. Rüzgar ya da yağmur gibi.

+-

Korkun açık yaradır. Herkese göstermez, en çok gösterdiğinden korkarsın. Parmağını bastırsa acıdan öleceksin, bilirsin. Göstermeden edemezsin. Kimsenin bilmediği o kıyıda oturur, sabaha kadar dalgalara bakarsın. Kumlar soğur, rüzgâr çıkar, sen sabaha kadar denize bakarsın. Seni en çok anlayandan gelir en büyük korkun.